Kapitan Franciszek Dąbrowski

Franciszek Dąbrowski urodził się 17 kwietnia 1904 r. w Budapeszcie. Był synem oficera i węgierskiej hrabiny. W grudniu 1937 r. został zastępcą dowódcy Składnicy Wojskowej na Westerplatte. Kiedy w dniu 1 września 1939 r. Niemcy przypuścili atak, kierował obroną wraz z majorem Sucharskim. Po nalocie Sztukasów w dniu 2 września Dąbrowski przekonał Sucharskiego, by kontynuować obronę mimo stale pogarszającej się sytuacji. Obrona trwała do 7 września. Po wojnie Dąbrowski powrócił do służby wojskowej w Batalionie Morskim mieszczącym się w Gdańsku Nowym Porcie, naprzeciwko Westerplatte. Był założycielem Związku Obrońców Westerplatte i inicjatorem utworzenia cmentarza poległych obrońców. Lata pobytu w obozach nadszarpnęły jednak jego zdrowie. Co więcej, rząd komunistyczny uznał, że jego przeszłość i pochodzenie społeczne są niewłaściwe, więc został usunięty z armii popadając w biedę. Dopiero po odwilży politycznej, jaka nastąpiła po roku 1956, jego sytuacja się poprawiła. Dąbrowski wziął udział w pierwszych zjazdach byłych obrońców Westerplatte. W 1957 r. opublikował Wspomnienia z obrony Westerplatte będące rozszerzeniem książki, którą napisał zaraz po wojnie. Franciszek Dąbrowski zmarł w Krakowie i został pochowany z honorami wojskowymi na cmentarzu Rakowickim.