The Campaign: &nbsp;To mark the 80th anniversary of WWII’s end, Europe Remembers is launching a digital storytelling campaign across social media to reflect the wide range of experiences connected to the war’s conclusion. &nbsp;We want to hear stories about how your family, neighborhood, or town experienced the end of the war—and when it really felt like peace had arrived. &nbsp;Call to Action: &nbsp;We invite you to share your story, in your own words or images via a short video. Whether it’s a family memory, a local event, a personal discovery, or a forgotten moment in your community’s history—we want to hear it. &nbsp;You can contribute: &nbsp;<ul><li>Your Family’s Story: Share memories passed down through generations, photos, letters, diaries, or interviews with relatives who remember how it ended. &nbsp;</li></ul><ul><li>Your Neighborhood or Town’s Story: Is there a plaque, monument, or building in your area connected to WWII’s end? Are there untold or overlooked stories worth bringing to light? &nbsp;</li></ul>If you’re not comfortable filming a video, you’re welcome to send a written story. &nbsp;There’s space for creativity! &nbsp; Your contribution can take the form of an interview, a personal reflection in first person, a narrated story in third person, or anything else that pops into your mind. The format is flexible, and we encourage you to get creative in the way you bring the memory to life. &nbsp;Feel free to speak your native language. &nbsp; Stories can be shared in the language that feels most natural to you. If needed, we’ll work with you to add subtitles so your voice can reach as many people as possible. &nbsp;Submission Guidelines: &nbsp;<ul><li>Video format: Vertical, max 1 minute 30 seconds &nbsp;</li></ul><ul><li>Deadline: May 5, 2025 &nbsp;</li></ul><ul><li>Send to: &nbsp; Viola Scalacci – Communication Officer &nbsp; 📧 <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="mailto:v.scalacci@liberationroute.com">v.scalacci@liberationroute.com</a> &nbsp; 📤 Use <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://wetransfer.com/">https://wetransfer.com/</a> for large video files &nbsp;</li></ul>Visibility: &nbsp;Selected stories will be featured on Europe Remembers’ official Instagram, Facebook, and Website as part of our #IRemember series. &nbsp;We also encourage you to share your stories on your own platforms using the hashtag #IRemember to help amplify a more inclusive and diverse remembrance of WWII’s end.&nbsp;Join us in sharing these stories and creating a more inclusive narrative of the end of WWII.

Call for Stories: #IRemember  

Historia Marie Schmolkovej Marie Schmolková, urodzona w 1893 roku w Pradze, była jedną z czołowych postaci w pracy społecznej na rzecz uchodźców w Czechosłowacji pod koniec lat trzydziestych XX wieku. Kiedy naziści doszli do władzy w Niemczech w 1933 r., Marie odegrała kluczową rolę w pomocy uchodźcom, zwłaszcza niemieckim komunistom i socjaldemokratom, organizując wizy, mieszkania, pomoc finansową i pracę.Dzięki swojemu doświadczeniu została przewodniczącą Krajowego Komitetu Koordynacyjnego ds. Uchodźców w Czechosłowacji i jedynym przedstawicielem tego kraju na konferencji w Évian we Francji. Od 6 do 15 lipca 1938 r. przedstawiciele 32 krajów i obserwatorzy z 24 organizacji wolontariackich wzięli udział w konferencji poświęconej kryzysowi uchodźców żydowskich w Évian-les-Bains, nad brzegiem Jeziora Genewskiego.Spotkanie z Doreen Warriner i organizacja "Kindertransporte" We wrześniu 1938 r. układ monachijski zmusił Czechosłowację do oddania regionu Sudetów, co doprowadziło do kryzysu uchodźczego z udziałem ponad 100 000 czeskich Żydów i politycznych przeciwników nazizmu. Marie Schmolková zebrała dowody i zaapelowała o pomoc, ale tylko Wielka Brytania zgodziła się przyjąć żydowskie dzieci bez opieki.To właśnie w tym czasie Schmolková poznała Brytyjkę Doreen Warriner, feministkę i internacjonalistkę zainteresowaną Europą Wschodnią. Warriner przybyła do Pragi w październiku 1938 roku jako przedstawicielka Brytyjskiego Komitetu ds. Uchodźców (BCRC). Obie kobiety, przytłoczone liczbą uchodźców potrzebujących pomocy, zwróciły się do Martina Blake'a i Nicholasa Wintona o pomoc w realizacji planu "Kindertransport" (transportu dzieci), który opracowała Warriner.Schmolková dostarczyła listy dzieci znajdujących się w niebezpieczeństwie i razem pilnie pracowali nad uratowaniem jak największej liczby dzieci, zapewniając im bezpieczny przejazd do Wielkiej Brytanii. Początkowo skupili się na uchodźcach politycznych, a następnie na dzieciach żydowskich, ponieważ Czechosłowacja była okupowana przez nazistowskie Niemcy. W sumie udało im się ewakuować 669 dzieci z Czechosłowacji do Wielkiej Brytanii. Ta operacja ratunkowa jest często kojarzona z nazwiskiem Nicolasa Wintona, ale ważne jest, aby pamiętać, że wielu innych odważnych mężczyzn i kobiet, w tym Doreen Warriner i Marie Schmolková, odegrało kluczową rolę w jej realizacji.Ucieczka do Wielkiej Brytanii Kiedy nazistowskie Niemcy zaanektowały Czechosłowację 15 marca 1939 r., Marie Schmolková została aresztowana przez Gestapo (niemiecką Tajną Policję Państwową) i uwięziona na dwa miesiące, znosząc surowe przesłuchania w niesprzyjających warunkach, ponieważ była chora na cukrzycę. Schmolková została zwolniona w maju 1939 r. dzięki protestom feministki i działaczki na rzecz praw wyborczych Františki Plamínkovej, która została później stracona przez nazistów. Doreen Warriner również opuściła Czechosłowację, gdy dowiedziała się, że gestapo planuje ją aresztować.W 1941 roku Warriner została odznaczona Orderem Imperium Brytyjskiego (OBE) za swoje wysiłki na rzecz pomocy uchodźcom w Czechosłowacji w latach 1938 i 1939. Kontynuowała swoją znaczącą pracę, w tym kierowanie działem zaopatrzenia w żywność w jugosłowiańskiej misji Administracji ONZ ds. Później powróciła do środowiska akademickiego, wykładając w Szkole Studiów Słowiańskich i Wschodnioeuropejskich Uniwersytetu Londyńskiego.Pomijane historie Chociaż niektórzy historycy i entuzjaści historii pracują nad tym, aby historie kobiet były bardziej widoczne, większość nazwisk i czynów pozostaje zapomniana lub przyćmiona przez historie mężczyzn. Na przykład Nicolas Winton, wielokrotnie nominowany do Pokojowej Nagrody Nobla i sławiony w kilku filmach, często był okrzyknięty bohaterem transportów dziecięcych.Podczas gdy Winton bez wątpienia działał bohatersko, większość osób zaangażowanych w tworzenie i organizowanie pomocy zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i Czechosłowacji stanowiły kobiety. Doreen Warriner i Marie Schmolková były jednymi z tych, które pomogły uratować tysiące istnień ludzkich. Ich odwaga, poświęcenie i współczucie zasługują na pamięć.Źródła: Brade, Laura E. i Rose Holmes. "Kłopotliwa świętość: Nicholas Winton and the Contested History of Child Rescue in Prague, 1938-1940".History &amp; Memory, vol. 29 nr 1, 2017, s. 3-40.Project MUSE,<a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://dx.doi.org/10.2979/histmemo.29.1.0003">https://dx.doi.org/10.2979/histmemo.29.1.0003</a>.Warriner, Doreen. "Zima w Pradze." The Slavonic and East European Review, vol. 62, nr 2, 1984, s. 209-40. JSTOR, <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="http://www.jstor.org/stable/4208852">http://www.jstor.org/stable/4208852.</a>. Dostęp 5 marca 2025.London, Louise. "Uchodźcy z Czechosłowacji". Whitehall i Żydzi, 1933-1948: Brytyjska polityka imigracyjna, żydowscy uchodźcy i Holokaust. Cambridge University Press. <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" class="Hyperlink SCXW266118318 BCX8" href="https://en.wikipedia.org/wiki/ISBN_(identifier)">ISBN</a> <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" class="Hyperlink SCXW266118318 BCX8" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Special:BookSources/0-521-53449-6">0-521-53449-6</a>. Hájková, Anna. "Marie Schmolka i wysiłek grupowy". History Today, vol. 68. 2018. ISSN 0018-2753.

Dwie kobiety, które pomogły uratować tysiące istnień ludzkich w Czechosłowacji 

Wystawa "sztuki zdegenerowanej" z 1937 roku: Polityczna broń Nazistowska kampania przeciwko sztuce nowoczesnej rozpoczęła się niemal natychmiast po dojściu Hitlera do władzy w 1933 roku. Reżim dążył do wyeliminowania ruchów artystycznych, które nie były zgodne z jego ideologią, preferując zamiast tego sztukę przedstawiającą bohaterskie postacie aryjskie, tematy nacjonalistyczne i wiejskie niemieckie krajobrazy. Dzieła abstrakcyjne, eksperymentalne lub stworzone przez żydowskich lub lewicowych artystów były oznaczane jako "zdegenerowane" i usuwane z muzeów. W 1937 roku nazistowskie Ministerstwo Propagandy, kierowane przez Josepha Goebbelsa, zorganizowało w Monachium wystawę "Entartete Kunst", na której zaprezentowano 700 skonfiskowanych dzieł w celowo prześmiewczy sposób. Artyści tacy jak Pablo Picasso, Marc Chagall, Wassily Kandinsky, George Grosz i Otto Dix zostali wyróżnieni, a ich pracom towarzyszyły poniżające podpisy mające na celu zdyskredytowanie modernizmu. Tymczasem równoległa wystawa, "Wielka Niemiecka Wystawa Sztuki", została zorganizowana w celu promowania zatwierdzonego przez państwo, klasycznego stylu sztuki preferowanego przez nazistów. Pomimo swojego propagandowego celu, wystawa "Degenerate Art" przyciągnęła od dwóch do trzech milionów odwiedzających, co czyni ją jedną z najbardziej uczęszczanych wystaw sztuki w tamtych czasach. To, co miało być aktem potępienia, nieumyślnie stało się jednym z największych pokazów sztuki awangardowej w latach trzydziestych XX wieku.Los "sztuki zdegenerowanej" Naziści systematycznie usuwali ponad 16 500 modernistycznych dzieł sztuki z niemieckich muzeów. Niektóre z nich zostały zniszczone - ponad 5000 dzieł zostało spalonych w Berlinie w 1939 roku - podczas gdy inne zostały sprzedane za granicę na starannie kontrolowanych aukcjach. Sprzedaż ta miała na celu wygenerowanie obcej waluty dla reżimu, choć wielu kolekcjonerów odmówiło udziału, nie chcąc wspierać finansowo nazistów. Wielu artystów było prześladowanych. Niektórzy, jak Felix Nussbaum, zostali deportowani i zamordowani w nazistowskich obozach. Inni, jak Otto Dix i Emil Nolde, doświadczyli zawodowej ruiny. Ci, którzy pozostali w Niemczech, czasami wycofywali się z życia publicznego, żyjąc na tak zwanym "wewnętrznym wygnaniu " .Podczas gdy naziści starali się wymazać sztukę awangardową z życia publicznego, wielu artystów uznanych za "zdegenerowanych" kształtowało historię sztuki XX wieku. Picasso, Chagall i Kandinsky są obecnie uważani za mistrzów modernizmu, a instytucje na całym świecie odzyskały i odrestaurowały wiele dzieł uznanych niegdyś za niegodne.Nowe spojrzenie na "sztukę zdegenerowaną" w Paryżu Wystawa w Muzeum Picassa jest pierwszą prezentacją tego tematu na dużą skalę we Francji od ponad trzech dekad. Korzysta ona z nowych odkryć, w tym dzieł sztuki ukrytych przez rodzinę Hildebranda Gurlitta, jednego z nazistowskich dealerów sztuki, oraz dzieł niedawno odzyskanych ze zbombardowanych magazynów . Jedną z uderzających cech jest ściana z listą wszystkich artystów oznaczonych przez nazistów jako "zdegenerowani", z tymi, którzy znaleźli się na wystawie, zaznaczonymi na czarno. Ta wizualna reprezentacja podkreśla skalę tłumienia kultury. Wystawa analizuje również grabież i sprzedaż dzieł modernistycznych, ujawniając rolę rynków sztuki w nazistowskich strategiach ekonomicznych.

"Sztuka zdegenerowana": Nazistowski atak na sztukę nowoczesną 

Interview with Mathieu Billa (Bastogne War Museum)

From moving veteran testimonies to thrilling reenactments, vintage planes, concerts, and moments with actors from Band of Brothers, the event was a powerful tribute this important part of history.

Upamiętnienie zakończenia II wojny światowej – 80 lat później

Nasze wideo

Interview with Mathieu Billa (Bastogne War Museum)

80th anniversary NUTS Weekend 2024

Blog

Call for Stories: #IRemember

Dwie kobiety, które pomogły uratować tysiące istnień ludzkich w Czechosłowacji

"Sztuka zdegenerowana": Nazistowski atak na sztukę nowoczesną

Zarejestruj swoje wydarzenie na stronie Europe Remembers