Od imigracji do wykluczenia&nbsp;Imigracja Japończyków do Stanów Zjednoczonych rozpoczęła się pod koniec XIX wieku, wielu z nich osiedliło się na wyspie Hawai'i i wzdłuż zachodniego wybrzeża. Owi wcześni imigranci, znani jako Issei (pierwsze pokolenie), przybyli głównie w celu podjęcia pracy na plantacjach cukru i stworzyli zwarte społeczności, pomimo wszechobecnej dyskryminacji. Ich dzieci, urodzone w Stanach Zjednoczonych, nazywane były Nisei (Japończycy-Amerykanie drugiego pokolenia) i od urodzenia były obywatelami amerykańskimi.&nbsp;Pomimo ich wkładu w amerykańskie społeczeństwo, Japończycy musieli stawić czoła wykluczającym ustawom, które uniemożliwiały im posiadanie na własność ziemi, odmawiały obywatelstwa Issei, a nawet zakazywały małżeństw międzyrasowych. Uprzedzenia wobec Amerykanów japońskiego pochodzenia osiągnęły szczyt po ataku na amerykańską bazę morską Pearl Harbor, przeprowadzonym przez lotnictwo Cesarstwa Japonii 7 grudnia 1941 roku.Zarządzenie wykonawcze 9066 i uwięzienie&nbsp;W lutym 1942 r. prezydent Franklin D. Roosevelt podpisał rozporządzenie wykonawcze 9066, przymusowo przenosząc około 120 000 japońskich Amerykanów - wielu z nich było obywatelami USA - z ich domów do obozów koncentracyjnych. Rodziny żyły w trudnych warunkach, otoczone strażnikami i drutem kolczastym. Wiele z nich straciło domy, pracę, a przede wszystkim - ludzką godność. Rząd nazywał te obozy "centrami relokacji", ukrywając niesprawiedliwość za eufemizmami.Walka o kraj, który ich uwięził&nbsp;Pomimo takiego traktowania, ponad 33 000 japońskich Amerykanów służyło w armii USA. 100. batalion piechoty i 442. pułkowy zespół bojowy walczyły we Włoszech, Francji i Niemczech, przyczyniając się do wyzwolenia Europy przez aliantów. Ich kampanie obejmowały przełamanie niemieckiej Linii Gotów we Włoszech i uratowanie "Zaginionego Batalionu" we Francji. Ponad 30 żołnierzy zginęło, a wielu innych zostało rannych podczas ratowania ponad 200 żołnierzy w Wogezach w północno-wschodniej Francji. Pod koniec kampanii 442. pułk liczył ponad 800 ofiar.&nbsp;W międzyczasie, na Pacyfiku i w Azji, amerykańska Służba Wywiadu Wojskowego (MIS) odgrywała istotną, trzymaną w tajemnicy rolę. Japońsko-amerykańscy lingwiści tłumaczyli dokumenty, przesłuchiwali więźniów i odgrywali kluczową rolę w wysiłkach wojennych USA na Pacyfiku. Ich powojenna praca podczas alianckiej okupacji Japonii (od 2 września 1945 r. do 28 kwietnia 1952 r.) pomogła odbudować kraj i zacieśnić stosunki amerykańsko-japońskie.Zmiana roli kobiet&nbsp;Japońsko-amerykańskie kobiety również przyczyniły się do działań wojennych. Mimo zakazu walki, niektóre z nich służyły w Korpusie Armii Kobiet USA (WAC) i Korpusie Pielęgniarek Armii. Inne wspierały wojnę z obozów lub przenosiły się, aby uzupełnić niedobory siły robotniczej. Wojna wymusiła zmianę tradycyjnych ról płciowych i w pewnym sensie otworzyła przed kobietami nowe możliwości edukacyjne i zawodowe.Po wojnie&nbsp;Po powrocie do domów wielu weteranów Nisei nadal spotykało się z rasizmem i wykluczeniem. Jednakże, ich służba przyczyniła się do przełamywania barier rasowych. W 1952 roku Issei w końcu otrzymali prawo do zostania obywatelami USA. Później, w 1988 roku, rząd USA wystosował oficjalne przeprosiny i wypłacił reparacje ocalałym z amerykańskich obozów koncentracyjnych podczas II wojny światowej. Po 11 września Amerykanie japońskiego pochodzenia byli jednymi z pierwszych, którzy wypowiedzieli się przeciwko dyskryminacji muzułmańskich i arabskich Amerykanów, przysięgając, że niesprawiedliwość II wojny światowej nigdy się nie powtórzy.&nbsp;Wraz z 100. batalionem piechoty, 442. pułkowy zespół bojowy stał się najbardziej odznaczoną jednostką w historii amerykańskiej armii ze względu na zakres i długość służby, co jest świadectwem odwagi i poświęcenia żołnierzy pomimo dyskryminacji, której doświadczyli.Źródła: <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" class="Hyperlink SCXW131810909 BCX8" href="https://goforbroke.org/history-in-a-minute/">Historia w minutę - Go For Broke</a><a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" class="Hyperlink SCXW131810909 BCX8" href="https://encyclopedia.densho.org/Japanese_Americans_in_military_during_World_War_II/">Japońscy Amerykanie w wojsku podczas II wojny światowej | Encyklopedia Densho</a><a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" class="Hyperlink SCXW131810909 BCX8" href="https://nisei-legacy-tours.com/">Nisei Legacy Tours - Strona główna - Podążaj za duchem Go for Broke</a><a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" class="Hyperlink SCXW131810909 BCX8" href="https://www.100thibv.org/">Weterani 100 Batalionu Piechoty (Klub 100) | Honolulu, Hawaje</a>

Nisei: Historia japońsko-amerykańskich żołnierzy podczas II wojny światowej

Rozpoczęliśmy na Sycylii w lipcu 2023 roku i kontynuowaliśmy w Normandii w rocznicę D-Day 6 czerwca 2024 roku. Stamtąd udaliśmy się do Holandii, aby upamiętnić operację Market Garden i bitwę o Skaldę, a następnie do Belgii na wydarzenia upamiętniające bitwę o wybrzuszenie. Ostatnio ponownie byliśmy w Holandii na obchodach narodowych dni pamięci i wyzwolenia w dniach 4 i 5 maja 2025 roku. Od Amsterdamu po Groningen, Apeldoorn i Freedom Ride w Arnhem, duch pamięci i jedności był głęboko odczuwalny.Oprócz tych najważniejszych wydarzeń, kampania internetowa Europe Remembers objęła wiele innych lokalnych i regionalnych obchodów, rocznic i inicjatyw pamięci w całej Europie. Naszym celem było podkreślenie szerokiego zakresu wysiłków podejmowanych w celu upamiętnienia i uhonorowania historii II wojny światowej, od małych wydarzeń społecznych po duże międzynarodowe ceremonie. W trakcie kampanii stworzyliśmy i udostępniliśmy szeroki zakres treści: historyczne filmy wideo, wywiady, reportaże i krótkie filmy dokumentalne. Rozmawialiśmy z weteranami, rekonstruktorami, organizatorami, pisarzami i uczestnikami - przedstawiając te historie szerokiej publiczności na stronie <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="http://europeremembers.com">europeremembers.com</a>, Facebooku i Instagramie. Strona służyła również jako platforma współpracy, na której ludzie mogli znaleźć i odkrywać wydarzenia związane z II wojną światową organizowane w całej Europie. Pomogła połączyć organizacje, instytucje i społeczeństwo z dostępnymi informacjami na temat upamiętnień i działań odbywających się przez cały okres 80. rocznicy.Kampania wchodzi obecnie w ostatnią fazę, skupiając się na zaangażowaniu odbiorców poprzez inicjatywę #IRemember. Ta faza zachęca ludzi do dzielenia się osobistymi lub rodzinnymi wspomnieniami z wojny. Kampania potrwa do września, w rocznicę zakończenia II wojny światowej.Następnie poświęcimy czas na spojrzenie wstecz na minione lata, ocenę szerokiego zakresu przeprowadzonych przez nas działań i zastanowienie się, w jaki sposób Europe Remembers może najlepiej rozwijać się i ewoluować w przyszłości. Naszym celem jest zapewnienie, aby kampania ta nadal służyła jako znacząca platforma pamięci i edukacji. Chcemy podziękować wszystkim partnerom, którzy współpracowali z nami w ciągu ostatnich miesięcy: Vfonds, Nationaal Comité 4 en 5 mei, Region Gelderland, Brabant Remembers, Region Zeeland, Bastogne Memorial i WWII Reference Center, a także wielu muzeom i lokalnym partnerom, których spotkaliśmy po drodze. Dziękujemy za śledzenie i wspieranie Europe Remembers. Możesz nadal poznawać nasze historie, filmy i upamiętnienia w mediach społecznościowych i na <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="http://europeremembers.com">europeremembers.com.</a>

Europa pamięta: Aktualne informacje na temat kampanii z okazji 80. rocznicy

Wiosną 1945 roku koniec II wojny światowej w Europie był na wyciągnięcie ręki. Gdy Berlin został otoczony, 30 kwietnia Adolf Hitler popełnił samobójstwo wraz z żoną w bunkrze Führerbunker. Jego następca, Wielki Admirał Karl Dönitz, starał się ocalić jak najwięcej niemieckich żołnierzy przed wpadnięciem w ręce Sowietów, negocjując warunki kapitulacji z zachodnimi aliantami.&nbsp;4 maja 1945 roku brytyjski feldmarszałek Bernard Montgomery przyjął kapitulację niemieckich oddziałów w północno-zachodnich Niemczech, Holandii i Danii. Trzy dni później, 7 maja, bezwarunkowa kapitulacja Niemiec została formalnie podpisana w kwaterze głównej generała Eisenhowera w Reims (Francja). Tym samym wojna w Europie została oficjalnie zakończona. Dokument, podpisany przez niemieckiego generała Alfreda Jodla, wszedłby w życie w większości krajów dopiero następnego dnia, ale w Wielkiej Brytanii było inaczej.&nbsp;Dzień przed VE DayWieczorem 7 maja BBC przerwało swój regularny program z wiadomością: Niemcy oficjalnie się poddały. W tej samej audycji ogłoszono, że następny dzień, 8 maja, zostanie ogłoszony świętem narodowym zwanym Dniem Zwycięstwa w Europie.&nbsp;Po ogłoszeniu tej wiadomości Brytyjczycy nie mogli czekać do następnego dnia, aby świętować i zamiast tego zrobili to tego samego wieczoru, 7 maja 1945 roku. Po prawie sześciu latach racjonowania żywności, nalotów bombowych i niepewności, szansa na świętowanie pokoju była dla wielu nie do odparcia.W całym kraju ludzie wylegli na ulice. W Liverpoolu dziesięcioletnią Joyce Hughes obudziła muzyka i śmiech: "Na dole ulicy paliło się wielkie ognisko, ktoś wysunął pianino i wszyscy byli na Vale Road śpiewając i tańcząc. Było ciemno, ale wszyscy byli na zewnątrz, pięćdziesiąt lub więcej osób na ulicy. Czekaliśmy, aż mama i tata przyjdą po nas i zabiorą nas do ogniska. Wszyscy byli szczęśliwi, śpiewali i przytulali się."Ta spontaniczna radość była odczuwalna w całym kraju. Każda ulica była udekorowana flagami, puby zapełniły się, a ludzie zaczęli tańczyć na ulicach. Rozpalano ogniska, lało się piwo, a nieznajomi obejmowali się nawzajem.&nbsp;Oficjalny dzień radości 8 maja 1945 r. w Wielkiej Brytanii wszystko zostało wstrzymane z okazji oficjalnego Dnia Zwycięstwa w Europie. Specjalne menu zwycięstwa i pamiątkowe przedmioty, takie jak kubki VE Day, zostały wyprodukowane w ciągu jednej nocy. Premier Winston Churchill upewnił się, że w Londynie jest wystarczająco dużo piwa, a Rada Handlu zezwoliła na sprzedaż czerwonych, białych i niebieskich chorągiewek bez przydziałowych kuponów. VE Day mógł się rozpocząć!&nbsp;Winston Churchill zwrócił się do Wielkiej Brytanii w audycji radiowej o 15:00 z przemówieniem, zachęcając społeczeństwo do świętowania, ale przypominając im, że wojna na Pacyfiku wciąż trwa. Później pojawił się przed wiwatującymi tłumami z balkonu Ministerstwa Zdrowia. "To jest wasze zwycięstwo" - powiedział Churchill. Tłum odkrzyknął: "Nie, to twoje!" Rodzina królewska również odegrała rolę w obchodach, machając do tłumów z Pałacu Buckingham.Joan Hall służyła w Kobiecych Królewskich Siłach Powietrznych przez cztery lata i świętowała VE Day w Londynie. Wspominała: "To było jedyne w swoim rodzaju uczucie radości, tłumy i hałas nie przypominały niczego, czego doświadczyłam wcześniej."Albert Jarett, pochodzący z Jamajki i służący w RAF, również żywo zapamiętał obchody: "Byłem przytłoczony radością i świętowaniem wokół mnie! (...)"&nbsp;Świętowanie trwało do późnych godzin nocnych przy muzyce i tańcach. Ray Smith służył na pokładzie HMS Middleton podczas wojny i tak wspomina noc spędzoną w Londynie: "VE Day był naprawdę dniem świętowania! (...) Skończyło się na tym, że pojechaliśmy do Londynu i dołączyliśmy do obchodów na samym środku Trafalgar Square i imprezowaliśmy przez cały dzień, spotykając po drodze kilka uroczych WRENów, z którymi skończyliśmy śpiąc w drzwiach sklepu, ponieważ nie było dostępnych hoteli - ale nie obchodziło nas to, to był najlepszy dzień w historii! "&nbsp;Słodko-gorzki dzień Jednak nie wszyscy dołączyli do uroczystości. Dla wielu osób VE Day był słodko-gorzkim momentem. Wojna przyniosła straty i ogromny smutek. I choć Europa odniosła zwycięstwo, wojna na Dalekim Wschodzie i Pacyfiku była daleka od zakończenia. Charlotte Webb wstąpiła do Terytorialnej Służby Artyleryjskiej (ATS) w 1941 roku i powiedziała: "Wspaniale było usłyszeć, że wojna w Europie się skończyła, ale nie miało to żadnego wpływu na moją pracę, nadal pracowałam na rzecz wysiłków na Dalekim Wschodzie". Rzeczywisty koniec II wojny światowej nastąpił 2 września 1945 r. wraz z kapitulacją Japonii.Źródła: <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.iwm.org.uk/history/what-you-need-to-know-about-ve-day">https://www.iwm.org.uk/history/what-you-need-to-know-about-ve-day</a><a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.iwm.org.uk/history/voices-of-war/ve-day">https://www.iwm.org.uk/history/voices-of-war/ve-day</a><a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.britishlegion.org.uk/get-involved/remembrance/stories/ve-day-memories">https://www.britishlegion.org.uk/get-involved/remembrance/stories/ve-day-memories</a>

7-8 maja 1945: Dwa dni brytyjskich obchodów VE-Day

We visited the Casa della Cultura e della Memoria, took part in the wreath-laying ceremony at the Sacrario dei Caduti, and joined the many people gathering in the Monte Sole Historical Park. From guided tours to concerts, from remembrance sites to a photo exhibition by Giulio Di Meo, it was a full day that showed how memory can take many forms, each of them valuable as long as they are shared.

Liberation Day in Italy - Marzabotto and Monte Sole

🎨 Artist Natalia Grezina reflects on how the unspoken memories of her grandmother, who experienced WWII, continue to shape her personal and artistic journey.📢 Join the #IRemember Campaign and tell us about how you, your family, or your community experienced the end of WWII.

Upamiętnienie zakończenia II wojny światowej – 80 lat później

Nasze wideo

Liberation Day in Italy - Marzabotto and Monte Sole

#Iremember 1 : Artist Natalia Grezina and the unspoken memories of her grandmother

Blog

Nisei: Historia japońsko-amerykańskich żołnierzy podczas II wojny światowej

Europa pamięta: Aktualne informacje na temat kampanii z okazji 80. rocznicy

7-8 maja 1945: Dwa dni brytyjskich obchodów VE-Day

Zarejestruj swoje wydarzenie na stronie Europe Remembers