Alice Herz-Sommer

Alice Herz-Sommer urodziła się w Pradze i zaczęła uczyć się gry na fortepianie, gdy miała 5 lat, a jej nauczycielką była jej własna siostra. W domu rodziny Herz pojawiali się znani artyści i intelektualiści. Jej rodzice prowadzili salon kulturalny i gościli m.in. Franza Kafkę, Franza Werfela, Sigmunda Freuda i Gustava Mahlera. Przed wojną Alice zdobyła wykształcenie muzyczne jako najmłodsza studentka Niemieckiej Akademii Muzycznej w Pradze. W 1931 roku wyszła za mąż za Leopolda Sommera. Już przed wojną była znaną pianistką, powszechnie uznawaną w swoim kraju.

Przestała występować po zajęciu Pragi przez Niemców, którzy zabronili Żydom grać publicznie. W 1943 roku została aresztowana i wraz z rodziną wysłana do obozu koncentracyjnego Theresienstadt. Jej mąż został wysłany do Auschwitz, a później do Dachau, gdzie zmarł. Alice Herz-Sommer pozostała w Terezinie z synem, którym się opiekowała. Był jednym z nielicznych dzieci, które przeżyły obóz. Raphael Sommer został później światowej sławy wiolonczelistą. W swoich pamiętnikach napisał:

Miałem cudowne i szczęśliwe dzieciństwo. Moja matka stworzyła dla mnie ogród raju w środku obozowego piekła. Nie mam żadnych mrocznych wspomnień z pobytu w obozie koncentracyjnym.

Na miejscu dała ponad 150 koncertów dla więźniów i esesmanów, grając największych kompozytorów. Organizowała różne zajęcia i gry dla swojego syna, aby zapomniał o głodzie, zabierała go również na próby orkiestry obozowej, aby nie musiał patrzeć na umierających więźniów obozu. Po wojnie Alice Herz-Sommer mieszkała w Jerozolimie, ale w wieku 83 lat przeprowadziła się do Londynu. Grała na pianinie, nawet gdy miała ponad 100 lat. Mówiła:

Jestem najbogatszą osobą na świecie, ponieważ mam swoją muzykę.