Hermine Brausteiner

Hermine Brausteiner urodziła się w Wiedniu w rodzinie pobożnych katolików. Trudne warunki w domu zmusiły Austriaczkę do podjęcia pracy w młodym wieku. Najpierw pracowała u handlarza zwierzętami, a następnie wyjechała do Holandii do swojej młodszej siostry, która zorganizowała jej pracę jako sprzątaczka. Nie było to jednak możliwe, ponieważ nie dostała się do szkoły ze względu na słabe umiejętności czytania i pisania.

Kiedy nastąpił Anschluss Austrii, Hermine Braunsteiner rozpoczęła pracę w fabryce broni, ale zgłosiła się na ochotnika do pracy jako nadzorczyni obozowa (SS-Aufseherin). W 1939 roku, gdy miała 20 lat, została wysłana do Ravensbrück. Dwa lata później została kierowniczką magazynu odzieży w obozie. W 1942 r. otrzymała kolejny awans. Została przeniesiona do KL Lublin (Majdanek), gdzie została zastępcą kierowniczki kancelarii obozowej, którą była Elsa Ehrich.

Nowa kierowniczka była postrachem wśród więźniarek i uczestniczyła we wszystkich selekcjach do komór gazowych. Z zimną krwią mordowała kobiety i dzieci. Hermine Braunsteiner szybko uczyła się od swojej przełożonej. Wkrótce więźniarki Majdanka ochrzciły ją „ Kobyłą” lub „ Tratującą Kobyłą”, ponieważ Austriaczka często praktykowała mordowanie więźniów poprzez miażdżenie ich części ciała.

Więźniarka Majdanka, Danuta Brzosko-Mędryk, opisała ją następująco:

Adiutantka - duża, koścista blondynka o końskiej twarzy - budzi strach nawet z daleka. Jest złośliwa, mściwa, wulgarna i władcza.

W ciągu zaledwie kilku miesięcy Hermine Braunsteiner osiągnęła kolejny szczebel kariery. Najpierw została oficerem sprawozdawczym (SS-Rapportführerin), a następnie zastępcą starszego nadzorcy (SS-Oberaufseherin), a za swoją wybitną służbę została uhonorowana Wojennym Krzyżem Zasługi II klasy. W 1944 r. poprosiła o przeniesienie. Została wysłana do Genthin, podobozu Ravensbrück, gdzie została kierowniczką.

Tuż przed wkroczeniem Armii Czerwonej uciekła do rodzinnej Austrii. Po aresztowaniu stanęła przed wiedeńskim sądem, gdzie została skazana na trzy lata więzienia. Sądzono ją tylko za ostatnie miesiące wojny, ponieważ Austriaczka nie przyznała się do pobytu na Majdanku, czego prokurator nie ustalił.

Hermine Braunsteiner została zwolniona po kilku miesiącach. Mieszkała w Austrii, ale po kilku latach wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych z amerykańskim żołnierzem, którego poślubiła i po którym przyjęła nazwisko Ryan. W 1964 r. została odnaleziona przez łowcę nazistów Simona Wiesenthala, do którego wcześniej w Tel Awiwie zgłosiły się trzy więźniarki Majdanka z prośbą o odnalezienie zbrodniarki, która nie została pociągnięta do odpowiedzialności.

W czasach zimnej wojny amerykańska opinia publiczna nie wierzyła w doniesienia o jej zbrodniach. Długo starano się również odebrać jej amerykańskie obywatelstwo. Udało się to dopiero w 1971 roku. Rząd amerykański otrzymał dwa wnioski o ekstradycję Hermine Ryan, z Niemiec i Polski. Wydano zgodę na przekazanie kobiety rządowi Republiki Federalnej Niemiec, co być może uratowało jej życie, gdyż w tym kraju nie groziła jej kara śmierci - jak miałoby to miejsce w Polsce.

Proces trwał sześć lat, podczas których została zwolniona za kaucją. Pojawiły się jednak groźby wobec świadków w sprawie, więc wkrótce wróciła za kraty. W 1981 r. została skazana na dożywocie. Uznano ją winną współudziału w zamordowaniu ponad 1000 osób. W 1996 r. Joannes Rau, przyszły prezydent Niemiec, ułaskawił ją. Zmarła trzy lata później w Bochum.