Wojna na dwa fronty: Afroamerykanki w armii USA podczas II wojny światowej

W 1945 roku duża ilość nierozesłanej poczty spowodowała wzrost frustracji wśród amerykańskich żołnierzy służących w Europie, ponieważ od dłuższego czasu nie otrzymywali oni wiadomości od swoich rodzin. Długie opóźnienia pocztowe zaczęły mieć duży wpływ na morale żołnierzy, dla których list od bliskich stanowił promyk nadziei w rozpaczliwych chwilach na froncie. Dzięki orędownictwu działaczki na rzecz praw obywatelskich Mary McLeod Bethune i wsparciu Pierwszej Damy Eleanor Roosevelt, rząd Stanów Zjednoczonych przydzielił batalion Kobiecego Korpusu Armii Stanów Zjednoczonych, dowodzony przez major Charity Adams Earley, aby rozwiązać ten problem. 6888. Centralny Batalion Pocztowy składał się z 855 Afroamerykanek.

Jednostka, której powierzono ważne zadanie  

Wysłana do Anglii w lutym 1945 roku, miała za zadanie dostarczyć siedemnaście milionów zaległych przesyłek w ciągu sześciu miesięcy, stając się jedyną jednostką wojskową złożoną wyłącznie z czarnoskórych kobiet, która służyła za granicą. Motto „kiedy nie ma poczty, są niskie morale”, które zostało wspomniane w filmie, motywowało jej członkinie do pracy na trzy ośmiogodzinne zmiany, siedem dni w tygodniu, w przerażających warunkach. Nieogrzewany, wilgotny, pełen szczurów magazyn, w którym pracowano, był tylko jedną z przyczyn ich trudnej sytuacji.

Walka z dyskryminacją  

Reżyser filmu, Tyler Perry, chciał podkreślić skomplikowaną sytuację czarnoskórych kobiet, które na co dzień spotykały się z dyskryminacją i rasizmem w armii amerykańskiej. W jednej z emocjonalnych scen filmu bohaterka major Adams Earley mówi: "Wiem, że toczymy wojnę, ale nasza wojna zaczyna się od bycia czarnoskórą kobietą. Walczymy na każdym froncie".  

Przed wysłaniem do Europy wiele z tych kobiet doświadczyło dyskryminacji podczas szkolenia, na przykład w postaci oddzielnych kwater mieszkalnych, stołów jadalnych i szkolenia z podziałem na rasy. Segregacja, a także seksistowskie i rasistowskie traktowanie przez żołnierzy płci męskiej, były kontynuowane podczas ich rozmieszczenia w Anglii. Mimo to jednostka udowodniła, że ci, którzy nie doceniali ich umiejętności, mylili się. Udało im się posortować prawie 18 milionów paczek, wykonując zadanie w czasie o połowę krótszym niż oczekiwano. 

Praca 6888 Centralnego Batalionu Pocztowego była kontynuowana we Francji po zakończeniu pracy w Anglii. Niezależnie od wyjątkowości tej historii, nie był to jedyny sposób, w jaki Afroamerykanki były zaangażowane w wysiłki aliantów podczas II wojny światowej. Na przykład - kolejne 500 kobiet służyło w armii amerykańskiej jako pielęgniarki.

Rzadko wspominane wojenne doświadczenia 

Odkrywanie historii marginalizowanych grup oferuje nową, bardziej złożoną perspektywę na przeszłość, która obejmuje doświadczenia wszystkich, a nie tylko podąża za liniami często występujących narracji. Film Tylera Perry'ego przypomina nam o znaczeniu wprowadzania tych pomijanych tematów do kultury popularnej, które mają potencjał edukowania szerokiej publiczności i przyciągania nowych grup widzów.

W przeciwieństwie do innych filmów wojennych, The Six Triple Eight nie pokazuje wielu scen wojennych. Zamiast tego Tyler Perry oferuje widzom historię głównej bohaterki Leny, zainspirowaną zeznaniami Leny Derriecott. Dzięki tej relacji doświadczamy frustracji i ambiwalencji czarnoskórych amerykańskich kobiet, które chciały walczyć za swój kraj, ale w amerykańskiej armii były traktowane jako obywatele drugiej kategorii.