Sergio Kasman

Giuseppe (Nino) Bacciagaluppi, werd geboren in 1905 in Milaan. Hij studeerde techniek aan de Polytechnische School van Milaan en vond een baan als ingenieur in een fabriek voor telefoonapparatuur in Milaan.   

Nino kwam uit een antifascistische familie en sloot zich aan bij het verzet nadat de nazi’s Noord-Italië bezetten op 8 september 1943. Dezelfde keuze maakte Sergio, zoon van een Russische muzikant en een Italiaanse moeder. Sergio vluchtte naar de Ligurische Alpen toen Noord-Italië werd bezet. Hier werd actief in het verzet en ontmoette hij Nino.  

Nino werd het hoofd van de inlichtingendienst van de verzetsbeweging en hielp ontsnapte geallieerde soldaten in Milaan. Sergio werkte nauw met hem samen onder de strijdnaam Marco. Ze organiseerden ontsnappingen de grens over en hielden contact met het Italiaanse verzet en de geallieerde commandanten. Ze organiseerden ook doortochten vanuit Milaan en zorgden voor het verzamelen van fondsen, kleding, medicijnen, wapens, voedsel en valse documenten. 

Na een paar maanden werd Nino verraden en op 4 april 1944 werd hij gearresteerd en naar de San Vittore gevangenis gestuurd, waar hij door de nazi’s werd ondervraagd. Sergio volgde hem op als hoofd van de dienst. Nino wist dat een van zijn verzetsgenoten al naar Zwitserland was gevlucht, dus gaf hij zijn naam aan de nazi’s om hen te laten geloven dat hij bereid was om mee te werken. Zo won hij wat tijd en konden andere verzetsleden – waaronder Sergio – hem en een aantal andere gevangenen uiteindelijk bevrijden uit de San Vittore gevangenis. Nino slaagde erin naar Zwitserland te vluchten waar zijn vrouw en zoon al waren en hier legde hij nauwe contacten met de geallieerde commando’s.

Sergio werd door Ferruccio Parri aangesteld als stafchef van het Milanese pleincommando. Hij organisatie de inlichtingen- en operationele dienst van de verzetsbeweging. Ook maakte hij plannen voor een opstand in Milaan. Parri schreef: “Marco’s baan was verschrikkelijk moeilijk en riskant”. Sergio werd twee keer gearresteerd en later gedood in een hinderlaag van de fascisten in december 1944. Hij kreeg de gouden herinneringsmedaille.

Nino was ondertussen in Zwitserland gearresteerd voor politieke activiteiten die verboden waren voor vluchtelingen. Hij wist weer te ontsnappen en via Frankrijk en Rome bereikte hij in 1945 de bevrijde stad Milaan.