De herdenking van de 80e verjaardag van D-Day: de voorbereidingen achter het succes

Het vervoeren van meer dan 150.000 mannen over zee en 20.000 door de lucht op één dag vergde maanden van nauwgezette planning door het Supreme Headquarters of the Allied Expeditionary Force (SHAEF), geleid door generaal Dwight Eisenhower. Het commandocentrum was gevestigd in Southwick, vlakbij Portsmouth, binnen Marshalling Area A. Southwick House, waar de marinebasis HMS Dryad was gevestigd, was de plaats waar Eisenhower het bevel gaf om door te gaan, bekend als 'we gaan' .

Gedetailleerde planning en coördinatie

Planners hielden rekening met elk detail, inclusief wegennet, verkeerspunten, bakkerijen, brandstofdepots en het bergen van voertuigen. Verzamelkampen, vaak verborgen in beboste gebieden om vijandelijke observatie vanuit de lucht te vermijden, varieerden in grootte en capaciteit en boden plaats aan 400 tot 4.000 troepen. Southampton Common huisvestte bijvoorbeeld een groot rangeerkamp voor commando's. Elk verzamelgebied, aangeduid met een gecodeerde letter, bevatte talloze subgebieden die onderling verbonden waren door wegennetten die naar inschepingspunten leidden.

De inschepingsplaatsen lagen op één lijn met de stranden die aangewezen waren voor de landingen op D-Day. Efficiënte en georganiseerde troepenbewegingen zorgden voor een soepele overgang van kampen naar inschepingsplaatsen en verder naar de stranden. Strikte laadschema's zorgden ervoor dat schepen na het laden de inschepingsgebieden verlieten om plaats te maken voor de volgende golf.

Strategische inschepingsgebieden

Verschillende divisies scheepten zich in vanuit specifieke gebieden om de invasie te stroomlijnen en kruisende paden op zee te vermijden. De Amerikaanse 4th Infantry Division scheepte in vanuit Cornwall en Devon voor Utah Beach, terwijl de Amerikaanse 1st en 29th Infantry Divisions, samen met US Rangers, vertrokken vanuit Dorset voor Omaha Beach. De Britse 50ste Infanteriedivisie, Canadese 3de Infanteriedivisie en elementen van de Britse 3de Infanteriedivisie scheepten in vanuit Hampshire voor de stranden Gold, Juno en Sword. Het belangrijkste contingent van de Britse 3e Infanterie Divisie vertrok vanuit Sussex naar Sword Beach.

Luchtlandingstroepen en luchtsteun

Luchtlandingstroepen, klaar om gedropt te worden in Normandië of geland te worden per zweefvliegtuig, werden gestationeerd in de buurt van vliegvelden en verhuisden op 5 juni naar hun respectievelijke vliegvelden om hun uitrusting te controleren en in te laden. Ongeveer 12.000 vliegtuigen, waaronder gevechtsvliegtuigen en bommenwerpers, vulden het luchtruim op 6 juni en volgden geplande vliegroutes om botsingen in de lucht te voorkomen en succesvolle missies te garanderen.

Strenge voorbereidingen en repetities

In april en mei hielden Amerikaanse, Canadese en Britse troepen volledige generale repetities, waarbij het inschepingsproces werd getest en gevechten werden gesimuleerd, van strandlandingen tot gevechten in het binnenland. Deze oefeningen, hoewel kostbaar in termen van slachtoffers, waren cruciaal. Bij oefening Tiger sneuvelden 749 mannen van de Amerikaanse 4e Infanteriedivisie toen Duitse troepen aanvielen, een hoger aantal dan op Utah Beach zelf op D-Day.

Nu we de 80e verjaardag van D-Day vieren, benadrukken de herinneringen aan deze voorbereidingen de coördinatie, toewijding en opoffering die dit cruciale moment in de Tweede Wereldoorlog mogelijk maakten.